Αξιότιμε κ. Χατζόπουλε, Προφανώς οι επιχειρήσεις παραγωγής τροφίμων πρέπει να επενδύουν σε συστήματα που “παράγουν την ποιότητα”. Είναι όμως προφανές ότι δεν υπάρχει τέτοιο σύστημα που να εξασφαλίζει 100% ποιότητα, όπως και εσείς παραδέχεστε και δίνετε ένα ποσοστό 99,99% (αλήθεια πως μετριέται αυτό το ποσοστό;). Δηλαδή δεχόμαστε ότι για κάθε 10.000 παραγόμενα προϊόντα μπορεί να έχουμε 1 ελαττωματικό και πιθανόν επικίνδυνο για τον καταναλωτή; Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει καμία επιχείρηση τροφίμων, καταναλωτής ή νομοθεσία που θα δεχόταν κάτι τέτοιο. Ένα σύστημα ιχνηλασιμότητας διευκολύνει τον εντοπισμό των ελαττωματικών προϊόντων γι’αυτό και άλλωστε προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία. Και μία τελευταία ερώτηση: αναφέρετε επί λέξη ότι “Γιατί θα πρέπει οι ελληνικές εταιρίες να δίνουν χρήματα, χρόνο και κόπο σε ξένες εταιρίες για να εγκαθιστούν τέτοια αχρείαστα συστήματα;”. Τι ακριβώς εννοείτε με το “ξένες εταιρείες”; Βουράκης Νίκος Υπεύθυνος Έργων Ιχνηλασιμότητας ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΙ ΑΒΕΤΕ